Base de datos [12]

Despois das festas do Nadal retomamos as publicacións. Este non é o primero traballo do ano, pois como algúns dos lectores xa seguramente observaron, tivemos que modificar os comentarios do xogo entre Veríssimo Dias e Joaquim Silva porque os lances iniciais saíran en diferente orde. Igualmente grazas á axuda do "Blog Damas Clássicas" (que xa incluímos entre os nosos recomendados) podemos saber como finalizou realmente este fantástico duelo.

Tamén desde o noso apartado de "libros on-line" podemos acceder a un novo tratado. Referímonos á "MÉDULA EUTROPÉLICA Y CALCULARORIA QUE ENSEÑA A JUGAR A LAS DAMAS CON ESPADA Y BROQUEL", do famoso autor Pablo Cecina Rica y Fergel.

* * * * * * * * * * *

Hoxe imos ver un xogo que serve para completar os comentarios do James Smith vs. Charles F. Barker [entrada do sábado, 11 de decembro de 2010].

POSICIÓN DESPOIS DE 6. ... 31x08;

Numerique vs. Chawali
Ludoteka, 1-10-2010 [modalidade 1’+5”]
«Apertura Diagonal Vertente» [Gambito de Wyllie]

1.10-14, 22-18 [A]; 2.12-15, 23-20; 3.08-12 [B], 20-16; 4.15-19 [C], 18-13 [D]; 5.09x18, 27-22; 6.18x27, 31x08 [E]; 7.05-09 [F], 21-18; 8.14x21, 25x18; 9.01-05, 28-23; 10.05-10, 32-28; 11.10-14, 24-20; 12.14x21, 26x17; 13.11-14, 20-15; 14.02-05, 15-12; 15.06-11, 29-26; 16.09-13, 17x01; 17.11-15, 01x19; 18.15x29, 23-20; 19.29-19, 30-27; 20.19x32, 20-15; 21.32-10, 15-11*; 22.07x14, 12-07; 23.04x11, 08-04; 24.03-07, 27-22; 25.07-12, 12x07; 26.14-19, 22x06; 27.10x16 EMP.

[A] «Apertura Diagonal Vertente» de prognóstico igualado.

[B] Con idea de entrar na «Partida Fife». Así denominada por John Drummond na 2ª edición do seu tratado. Nesta partida as negras van permitir a súa definitiva formación, pero se escollesen 3. ... 27-22; entraríase na que se coñece como  «Fuga Americana» ou «Fife Rrecusada» e tras 4.12-16 poderíase contestar con 4. ... 21-17; ou con 4. ... 31-27; unha continuación que James Lee bautizou sarcásticamente como a «Defensa de Barker» despois de que este xogador americano empatase con ela 4 xogos contra Matty Priest e perdese contra o inglés Smith [ver aquí].

[C] Deste xeito queda configurada a «Partida Fife». Unha proposta de gambito descuberta polo gran campión escocés James Wyllie que, non obstante, en damas clásicas vese moi pouco no campo práctico. As brancas case sempre prefiren continuar con 4.06-10 para entroncar nas liñas da «Partida Confusa».

[D] As negras aceptan o gambito. Este termo (tomado do xadrez) serve para designar unha apertura na que se sacrifica un peón (a veces dous, como no famoso «Gambito de Garcez» da «Partida Española») para conseguir algún beneficio estratéxico.

[E] Completada a manobra de aceptación, chegamos á posición do diagrama.

[F] Nos primeiros tempos en que se aplicou este gambito adoitábase seguir con 7.14-19. Por exemplo nun enfrontamento James Wyllie vs. Robert Martins [Glasgow, 1867] continuouse con 7. ... 28-23; 8.19x28, 32x23; 9.11-15, 23-20; 10.15-19, 26-22; 11.19x26, 29x22; 12.05-10, 22-18; 13.01-05, 30-26; 14.05-09, 26-22; 15.10-13, 21-17; 16.06-10, 25-21; 17.02-06, 20-15; 18.07-12, 16x07; 19.03x26, 18-14; 20.10x19, 17x03 e terminou en empate. Isto ocorreu no xogo Nº42 do 4º match entre estes dous magníficos mestres de Escocia e Inglaterra. A pesar de que o encontro rematou con 7 vitorias de cada un e 46 táboas, o escocés retivo o título de campión mundial da modalidade angloamericana. Os seguidores de Wyllie non quedaron conformes con este resultado e dúas semanas despois tívose que disputar un «tie-break» a catro xogos no que, agora si, o seu ídolo gañou dúas veces empatando as dúas restantes.