XOGAN NEGRAS E ...
A principal arma dos grandes xogadores é o seu profundo coñecemento da teoría. A "Medula Eutropélica" de Cecina, o máis completo dos autores clásicos españois, sempre constituíu unha boa guía para iniciarse nesta faceta, pero outros tratados da literatura damista en lingua inglesa, tales como a "Lees´Guide", a "Kear´s Encyclopedia", ou o máis actual "Basic Checkers" de Richard Fortman, son os maioritariamente empregados para facer adaptacións ao xogo clásico e conseguir así ampliar o arsenal teórico.
A pesar de que na modalidade angloamericana sempre hai liberdade nas capturas (non contemplan a lei da cantidade nin a da calidade) e as damas só poden desprazarse unha casiña para diante ou para atrás, a información que se pode sacar destes libros é fundamental. Como o sistema para reproducir as xogadas tamén é diferente, o mellor e colocar o taboleiro tal como nós xogamos e numerar as casas de esquerda a dereita e de abaixo para riba. Empezamos por poñer o "1" no cadro ao que na nosa nomenclatura lle corresponde o "4" e terminamos arriba, á dereita, co número "32" na casa que nós designamos como "29".
Dentro da teoría da "Partida Heroica", hoxe imos estudar un xogo pertencente ao "2º Match Internacional" entre América e Gran Bretaña que constituíu un dos máis importantes acontecementos da historia do xogo de damas. O duelo tivo lugar nos salóns do Hotel Alamac de Nova York entre o 28 de febreiro e o 10 de marzo de 1927 e os equipos estaban formados por doce xogadores que se enfrontaron todos contra todos en partidas de catro xogos, dous na sesión de tarde e dous na da noite. Coa memorable actuación de Sam Gonotsky, Mike Lieber e Asa Long, os americanos acabaron gañando por 96-20 con 364 empates.
O xogo ao que nos referimos disputouse na oitava quenda e nel o americano Reynolds derrota ao campión británico en título, R. T. Ward cunha orixinalísima manobra que lle permite entrar en dama.
Ralph T. Ward vs. Harrah B. Reynolds
2º Match América- Gran Bretaña, Nova York 1927
1.12-16 ...
A "Edimburgo", considerada como a máis frouxa das saídas posibles porque abandona o centro e limita a unha soa casiña a liberdade de movemento da peza xogada.
1. ... 24-20;
Xustifica o lance anterior das brancas que agora van aproveitar para encadear o flanco de río do rival. O xogo disputouse con apertura sorteada destes dous primeiros lances.
2.08-12, 28-24;
Tapando o burato con idea de levar outra peza a 28 e liberarse do encerro por medio dun cambio na casa 15.
3.10-14 ...
Segundo a nomenclatura do Dr. Orlando Lopes o xogo traspuxo á Partida Heroica, unha formación que queda constituída despois de 1. 10-14, 24-20; 2.12-16!, e que case sempre é contestada con 2. ... 28-24; momento no que as brancas poden escoller entre 3.08-12 ou 3.07-12 para frear a ruptura, ou ben continuar con 3.05-10 con idea de montar un ataque ao debilitado flanco de río do rival.
3. ... 32-28; 4.12-15 ...
Para retrasar a liberación co consabido cambio na casa 15.
4. ... 22-19; 5.15x22, 26x10; 6.05x14, 20-15; 7.11x20, 24x15;
Con este desbarato pódese dicir que conclúe a fase da apertura. As negras conseguiron o seu obxectivo de liberarse pero as brancas, ben colocadas, conservan unha lixeira vantaxe.
8.09-13 ...
Cara ao centro. Outra boa alternativa sería 8.01-05.
8. ... 21-17;
A continuación máis antiga. No XVIII Campionato de Portugal (Porto 1998) as negras decantáronse por 8. ... 21-18; 9.13x22, 22x11; 10.07x14, 29-26; 11.01-05, 26-22; 12.05-10 ... (12.14-18, 22x13; 13.06-10,13x06; 14.02x27, 31x22 é unha forma de forzar o empate) 22-18; 13.14x21, 25x18 no xogo entre Joaquim Bravo e Medalha da Silva ou por 8. ... 27-22; 9.13-18, 22x13; 10.06-10, 13x06; 11.02x27, 30x23; 12.01-05, 21-18; 13.14x21, 25x18; 14.05-10, 23-19; 15.07-11, 28-24; no de Joaquim Silva conta Veríssimo Dias. Ambos os dous duelos terminaron en empate.
9.13-18, 28-24; 10.01-05, 29-26;
Mala na modalidade clásica porque permite ás brancas gañar o xogo con 11.06-10!, pois se:
a) 11. ... 26-21; 12.14-19, 23x14; 13.10x19, 21x14; 14.19-23, 27x20; 15.16x23, 14-11; 16.07x14,24-20; 17.14-19, 17-13; 18.23-28, 31x24; 19.19-23 G.B.
b) 11. ... 26-22; 12.07-12 G.B. (refutación que non sería válida no xogo angloamericano).
c) 11. ... 15-12; 12.06-13 G.B.
d) 11. ... 31-27; 12.07-11, G.B.
e) 11. ... 24-20; 12.02-06 G.B.
A mellor defensa sería 10. ... 27-22; 11.18x27, 32x22; aínda que as negras pasan por moitos atrancos. Por exemplo:12.06-10, 25-21; 13.14-19, 23x14; 14.10x26, 29x22; 15.05-10, 22-19; 16.16-20, 30-27; 17.03-06, 21-18; 18.07-11, 17-13; 19.10x17, 19-14; 20.17-21, 14x07; 21.04x11, 18-13; 22.11-14, 15-12; 23.21-26, 24x15; 24.26-30, 12-08; EMPATE.
Con todo a variante conserva o seu valor se as brancas, en vez de 10.01-05, xogan 10. 07-11, pois agora si que resulta apropiada a continuación con 10. ... 29-26. Despois de 11.11x20, 24x15; 12.01-05, 31-28 o xogo pode continuar igual que este entre Ward e Reynolds, pero sen as negras pasaren pola posición perdedora.
11.07-11? ...
En damas clásicas, como xa indicamos, 11. 06-10 era decisiva.
11. ... 31-28; 12. 11x20, 24x15; 13.05-09 ...
tras esta lance as negras fanse coa iniciativa. Era preferible 13.04-08 que dá xogo igual.
13. ... 28-24; 14.09-13 ...
14.06-11 aínda salvaba o xogo.
14. ... 17x10; 15.06x13, 26x22; 16.02-05, 15-11; 17.05-09 ... [DIAGRAMA]
17. ... 11-06!;
Se 17. ... 22-19 segue 18.18-21. Se directamente 17. ... 24-20; continúase coa mesma resposta 18. 18-21, e se 17. ... 30-26 18 13-17 leva ao empate.
18.03x10, 24-20; 19.04-07 ...
As negras contan con gran vantaxe pero unha análise pormenorizada demóstranos que, no noso xogo, aínda podía saltar unha derradeira sorpresa. Xogando 19.14-19, 23x05; 20.16x23, 27x20; 21.18x27, 30x23; o branco pode defenderse.
19. .... 20-15; 20.07-11, 15x06; 21.13-17, [0:1]
Ao dereito de mover o peón, o inglés apertou a man de Mr. Reynolds en sinal de rendición. Namentres, na zona acoutada para o público, os espectadores neoiorquinos aplaudiron afervoadamente e lanzaron os sombreiros ao aire para celebraren a vitoria do seu compatriota.
Ningún comentario:
Publicar un comentario