Exhibicións de partidas simultáneas

Unha exhibición de partidas simultáneas é un espectáculo no que varios xogadores afeccionados, todos sentados ante unha serie de taboleiros ordenados formando un círculo ou un cadrado, se enfrontan contra un mestre que vai xogando ao mesmo tempo sendas partidas contra cadanseu opoñente.

O número de opoñentes pode ser calquera, pero xeralmente adoita estar entre vinte e corenta, aínda que nalgunha ocasión se teñen superado os dous centos. O exhibidor vai de taboleiro en taboleiro e cando chega diante de cada un, espera que o seu opoñente mova e despois el efectúa a súa xogada. O mestre pode facer unha pequena pausa para pensar, porén habitualmente adoita responder case de forma instantánea.

Ocasionalmente, os grandes mestres ofrecen exhibicións de simultáneas á cega. Neste caso van cos ollos vendados e reciben verbalmente a indicación das xogadas de cada opoñente e contestan do mesmo modo. O procedemento tamén se pode facer a través dun árbitro ou dun intermediario.

Willie Ryan nunha exhibición cos ollos vendados

[Foto de "Checkerworld.com"]

XOGO 1
N. W. Banks vs. J.W. Sullivan e W. F. Ryan vs. J.W. Sullivan
Exhibición de partidas simultáneas

POSICIÓN DESPOIS DE 8.12-16

1.10-14, 21-17 [A]; 2.05-10 [B], 25-21 [C]; 3.01-05, 22-18; 4.14-19 [D], 23x14; 5.10x19, 27-23; 6.06-10, 23x14; 7.10x19, 24-20 [E]; 8.12-16 [F], 17-13; 9.16x23, 13-10; 10.05x14, 26-22; 11.19x26, 28x10; [0-1]

A] Apertura «Diagonal Marxinal» de prognóstico favorable ás brancas.

B] Liña principal na Enciclopedia de Kear, pero quizais é moito máis habitual 2.14-18 traspoñendo á «Partida Bristol» na que se adoita seguir con : 2. ... 22x13; 3.09x18, 23-19; 4.12-15, 19x12; 5.08x15, 28-23; etc.

C] A réplica máis axeitada, coñecida na modalidade angloamericana como a «Ayrshire Lassie». Foi a favorita de James Wyllie e máis recentemente tamén empregada con éxito polo campión norteamericano Don Lafferty.

D] Todo moi coñecido. Outra posibilidade sería 4.12-15, 23-20!; 5.08-12, 27-22!; 6.14-19! Pero non 6.12-16 que perde tras 6. ... 17-13!; 7.16x23, 28x12; 8.10x17, 31-28; 9.07x16, 24-20; [G.N.] tal como nun xogo Miguel Ferramacho vs. Orlando Lopes do 8º Campionato de Lisboa (1955), recollido na «Enciclopedia Damista».

E] Unha liña coa que James Sullivan, un espelido afeccionado de St. Louis, sorprendeu en diferentes ocasións a dous dos mellores xogadores de todos os tempos e grandes especialistas nas exhibicións de partidas simultáneas.

A continuación máis popular aquí é 7. ... 31-27; 8.05-10, que pode ser ben contestada con 8. ... 28-23!; mais non se debe escoller 8. ... 27-23; porque nese caso as brancas seguen con 9.10-13!, 17x10; 10.02-06, 23x19; 11.06x22, 26x19; 12.11x25 [G.B.] un golpe incluído na Guía de Joshua Sturges (1800) que os mestres adoitan empregar para terminar coas ilusións de moitos dos seus inexpertos adversarios.

F] Apropiado era 8.02-06 (recomendada por Dick Fortman en "Basic Checkers" -libro do que copiamos o xogo-), ou incluso 8.05-10; pero curiosamente tanto Banks como Ryan, sen tempo para reflexionar, pican na trampa.

XOGO 2
Prof. Hartshorn vs. Alfred Jordan
Exhibición de partidas simultáneas en Chicago

POSICIÓN DESPOIS DE 11. ... 22-19

1.09-13, 21-17 [A]; 2.05-09, 25-21; 3.02-05, 22-29; 4.12-16 [B], 19-15; 5.11x20, 24x15; 6.07-11, 28-24 [C]; 7.11x20, 24x15; 8.13-18, 21x14; 9.10x28, 32x23; 10.04-07, 26-22 [D]; 11.07-12, 22-19 [E]; 12.09-13, 17x10; 13.05x14, 19x10; 14.12x28, 31x24; 15.06x13, [1-0] [F]

A] Apertura «Dereita Marxinal» de prognóstico favorable ás negras.

B] Nas sesións de simultáneas normalmente os mestres adoitan levar as pezas brancas, pero nesta ocasión Jordan permitiu escoller color ao seu rival. O profesor Hartshorn, era un forte afeccionado, e algo sabía. Para o caso elixe a liña recomendada na Enciclopedia de Kear.

C] Permite a mobilización das pezas do flanco de río das brancas. Mellor é 6. ... 23-19; 7.11x20, 28-24; 8.04-07, 24x15; 9.07-11, 27-22; 10.11x20, 21-18; 11.06-11,19x14; 12.10x19, 22x06; 13.03x10, 26-22; 14.08-12, 32-28; 15.12-15, 29-25; e o xogo vai cara ao empate como sucedeu no enfrontamento Joaquim Bravo vs. Moreira do 2º Campionato oficioso de Portugal en 1977.

D] Un error monumental, do que se escusou Jordan dicindo «Eu nunca puiden xogar ben ás damas cando vai tanta calor».

Na Enciclopedia Damista segue con 10. ... 31-27; 11.09-13, 17x10; 12.05x14 con xogo igualado.

E] Ver o diagrama. Había que resignarse a perder un peón con 11. ... 15-11.

F] A partida foi extraída de «Basic Checkers» e o autor, Richard Forman, non indica se o xogo acabou aquí ou Jordan continuou algo máis. Como a posición non está aínda clarificada imos nós a ofrecer unha posible continuación para as damas clásicas que remata de xeito precioso:

15. ... 27-22; 16.01-05, 29-26; 17.08-12, 26-21; 18.05-10, 21-18; 19.13-17, 22-19; 20.17-21, 18-14; 21.10-13, 14-10; 22.03-06, 10x03; 23.12-15, 03x26; 24.15x29 G.B.

XOGO 3
Artur Gomes vs. un afeccionado
Exhibición de partidas simultáneas a 20 taboleiros en Almada, 1979

1.10-14, 22-19;

Esta é a «Partida Cruzada» definida así debido á dirección seguida no movemento efectuado polas negras. Deixa un oco no flanco do dobre curruncho pero a cambio ocupa unha casa central.

2.05-10 ...

Ao teren as negras ocupado o río non sería tan axeitado o cambio con 2.14-18 para facer un ataque ao dique, pois esa disposición é a mellor forma de loitar contra este tipo de ataque. A xogada branca, precisamente, pretende explotar o exceso de pezas negras na gran diagonal e tenta reducir a súa mobilidade.

2. ... 26-22;

Ten mellor sona o usar a «peza punta» de «27» para tapar o burato. Despois de 2. ... 27-22; as brancas adoitan encadear temporalmente o centro con 3.11-15. Para opoñerse a isto, e en contra da opinión da Enciclopedia Damista, para nós a continuación do texto é unha boa alternativa.

Na liña 2. ... 27-22; unha posible continuación pode ser: 3.11-15, 21-18; 4.14x21, 25x18; 5.10-13, 19-14; 6.13-17, 23-19; 7.01-05, 28-23; 8.06-11, 30-27; 9.03-06, [EMP] [Khalidd vs. Verissimo_D, Ludoteka, 2008].

3.01-05 ...

Natural, aínda que hai quen prefire 3.11-15.

3. ... 23-20;

O habitual é 3. ... 22-18; contra a que a Enciclopedia Damista recomenda 4.12-15, 19x12; 5.08x15, 23-20; 6.14-19 pensando que as brancas adquiren unha gran vantaxe. Mais esa superioridade non é tal.

Se agora se continúa con 6. ... 20-16; 7.10-13, 30-26; 8.13x22, 27x18; 9.11-14, 18x11; 10.07x14, 21-17; 11.05-10 é verdade que a vantaxe das brancas é grande. Isto aconteceu no cuarto xogo do enfrontamento Vaz Vieira vs. Idalino Lopes [28º Campionato de Portugal; Odemira, 2008] no que o gran campión afincando en Coimbra concedeu o empate porque xa ía gañando por 1-0 e con ese resultado vencía na rolda.

Pero pódese optar por 6. ... 28-23; 7.19x28, 32x23; 8.10-14, 27-22; 9.05-10, 31-28; 10.10-13, 21-17; 11.14x21, 25x18; 12.06-10, 29-25; 13.02-06, 25-21; 14.07-12, 20-16; 15.04-08, 16x07, 16.03x12, 23-19; con xogo equilibrado que posteriormente finalizou en empate [Medalha vs. Luis Carvalho, 28º Campionato de Portugal; Odemira, 2008]. Nótese que se agora se continúa coa xudía 17.11-14, 18x02; 18.12-16, 02x20; 19.16x32, 19-15; 20.32-14 as negras igualan con 20. ... 21-18; 21.14x21, 22-18; 22.21x20, 24x15.

Tamén sería unha boa réplica 6. ... 27-23; 7.10-14, 20-16; 8.06-10, 23-20; e as negras non teñen problemas.

4.14x23, 28-19; 5.09-13 ...

Outra opción é: 5.11-14, 31-28; 6.14x23, 28x19; 7.12-15, 19x12; 8.07x23, 27x20; 9.09-13, 21-18; 10.05-09, 32-28; 11. 03-07, 28-23; 12.10-14, 18x11; 13.07x14, 22-19; 14.14-18, 19-14; con lixeira vantaxe negra, como nun xogo Luis Carvalho vs. Vaz Vieira do 21º Campionato de Portugal disputado en Charneca da Caparica e Setúbal no 2001, que rematou cun posterior empate.

Ou tamén 5.12-15, 19x12; 6.07x23, 27x20; 7.10-14, 32-28; 8.08-12, 28-23; 9.12-15, 21-18; 10.14x21, 25x18; 11.05-10, 20-16; 12.15-20, 24x15; 13.11x27, 30x23; 14.03-07, 31-27; 15.10-14, 18x11; 16.06x15, 23-19; 17.15-20, 19-15; 18.07-11, 15x06; 19.02x11, 22-19; 20.20-24, 16-12; 21.24-28, 12-07; 22.28-31, 07-03; 23.31x08, 03-07; 24.11-15, 07-11; 25.15-19 EMP. [Veríssimo Dias vs. Victor Oliveira, 28º Campionato de Portugal; Odemira, 2008]

5. ... 20-15; 6.11x20, 24x15; 7.13-17, 32-28; 8.17x26, 30x21; 9.12-16, 28-23;

Parece natural pero vai resultar fatal. Correcto sería 9. ... 21-18; ameazando con infiltrarse pola casa 14.

10.07-12, 21-17; 11.05-09 ...

Artur, varias veces campión de Almada e campión portugués na modalidade por equipos, ve agora a posibilidade de lucirse e prepara unha astuta trampa. Mais con todo, era moito máis forte 11.04-07, 31-28; [Se 11. ... 29-26; 12.07-11, 22-08; 13.11x20, 18-13; 14.20-24, 13-09; 15.12-15, 19x12; 16.08x15, G.B. pois se 16. ... 26-22; 17.10-14, 22-18; 18.14x21, 25x18; 19.15-20 e agora 18-14 contéstase coa fermosa continuación 20.24-28 seguido de 21.06-11 para facer un salto triplo] 12.07-11, 28-24; 13.11x20, 24x15; 14.05-09, e grazas á ameaza 10-14, G.B.

11. ... 22-18;

Caen na trampa. As negras tiñan que seguir con 11. ... 25-21; aínda que despois de 12.04-07 as brancas conservan unha mínima vantaxe.

BRANCAS XOGAN E GAÑAN

12.09-13 ...

O comezo dunha fermosísima combinación, imitando un coñecido problema do ruso Petrov, que á súa vez copiou ao autor clásico Juan García Canalejas.

12. ... 18x09; 13.10-14, 19x10; 14.12x28, 31x24; 15.06x13, 17x10; 16.03-06, 10x03; 17.02-05, 09x02;

Formidable. Nin máis nin menos ca unha dobre xudía!

18.04-07 ...

E agora o remate co tema en escada.

18. ... 03x12; 19.08x15, 02x20; 20.16x30 [1-0]

As negras están perdidas. Como xa demostou Juan García Canalejas, agora teñen que entregar un peón e a dama cunha manobra en "v" para facilmente os outros dous.

[Xogo publicado sen os comentarios en "Diário" do 19/5/1979 e posteriormente na Enciclopedia Damista]